تأثیر تمرین های استقامتی بر اختلالات خلقی دانش آموزان پسر شهر یاسوج

زمینه و هدف: اختلالات خلقی گروهی از اختلالات روانی هستند که برکیفیت خلق وخوی شخص تأثیر عمیق گذاشته و نحوه ادراک وی را از خویش و محیط اطرافش دگرگون می‌سازند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تمرین‌های استقامتی بر میزان اختلالات خلقی(افسردگی و شیدایی) دانش‌آموزان پسر شهر یاسوج بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی و میدانی از دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه شهر یاسوج 854 نفر به صورت تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده و پرسشنامه اختلالات خلقی بین آنان توزیع شد. تعداد 24 نفر از آنها علایم افسردگی و شیدایی داشتند که افراد دچار افسردگی به صورت تصادفی در دو گروه 9 نفره آزمایش و کنترل و افرادی که تمایل به شیدایی داشتند در دو گروه 3 نفره (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق دو خرده مقیاس افسردگی و شیدایی مربوط به پرسشنامه چند وجهی مینوسوتا بود. پس از آزمون اولیه، گروه‌های آزمایش 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 50 دقیقه تمرین‌های استقامتی را با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام دادند. در طی این مدت، گروه کنترل هیچ گونه تمرین ورزشی نداشتند. در پایان از 4 گروه، آزمون نهایی مجدد به عمل آمد. داده با آزمون‌های آماری تی مستقل و وابسته تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین میانگین نمرات افسردگی و نمرات شیدایی، پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. علاوه بر این، تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های آزمایش و کنترل از لحاظ نمرات افسردگی پس از مداخله مشاهده شد(001/0p). نتیجه گیری : با توجه به نتایج می‌توان عنوان کرد که تمرین‌های استقامتی تأثیر معنی‌داری بر کاهش افسردگی و شیدایی دارد و این کاهش در اختلال افسردگی نسبت به شیدایی نمایان‌تر است.